میز وسیله‌ای از اثاث خانه است که از یک صفحهٔ رویی و پایه‌هایی که آن را نگه می‌دارند تشکیل شده‌است و غالباً برای نگه داشتن غذا یا وسایل دیگر در ارتفاعی مناسب برای استفادهٔ راحت در هنگام نشستن به کار می‌رود.

میزهای بسیار قدیمی در مصر کشف شده‌اند که با فلز یا سنگ ساخته شده بوده و برای قرار دادن اشیاء به کار برده می‌شدند اما جهت نشستن کاربرد نداشته‌اند. یونانی‌ها و رومیهای قدیم نیز از میز استفاده می‌کردند.

میز اکثراً به همراه صندلی به کار برده می‌شود. رویهٔ برخی از میزها دارای لولا بوده و باز و بسته می‌شوند و گاهی قابل تنظیم نیز هستند برخی از میزها نیز دارای قطعاتی جدا شونده هستند. تعدادی از میزها کوچک و تا شو بوده و قابل حمل کردن هستند. میزهایی نیز در هواپیماها و بعضی خودروها در پشت صندلی تعبیه شده‌است که بسیار کوچک هستند و برای غذا خوردن در این مکان‌ها به کار می‌روند. میزها غالباً دارای چهار پایه هستند اما بعضی از آن‌ها ممکن است تنها یک پایه در وسط داشته باشند یا طراحی‌های دیگری داشته باشند. میزهای سه‌پایه در سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی در اروپا بسیار شایع بوده و برای گذاشتن شمع یا چای خوردن استفاده می‌شدند.

انواعی از میزها نیز برای کاربردهای ویژه ساخته شده‌اند که از آن میان می‌توان به موردهای زیر اشاره کرد:

• میزک، عسلی، گلمیز، جلو مبلی: میز کوچک. همچنین خونچه یا خوانچه که میز و سفره کوچک است.
• میز غذا، میز غذاخوری، میز ناهارخوری، تشتخوان (از سنگ مرمر و همچون آن)، خانپایه: برای خوردن غذا