فضای بازهمانطور که از نام آن مشخص است به فضای بیرونی جنوبی،فضای بیرونی اصلی گفته میشود.

هر فضا همیشه چشم اندازی به یک فضای بزرگتر دارد و همه این فضاها در کنار هم تشکیل اولویت بندی فضای باز را میدهد.

فضای بیرونی:

مردم همیشه سعی میکندد جایی را پیدا کنند که در ان احساس راحتی داشته باشند و یک فضای باز گسترده مقابلشان باشد.معمولا افراد جایی را برای نشستن انتخاب میکنند که روبرویشان فضای سبز و باز قرار داشته باشد.مانند پارک ها که روی نیمکت مینشینند و فضای روبرو را میبینند.

اصولآ افراد در جایی احساس راختی میکنند که جایی برای تکیه دادن،چشم اندازی به فضای گسترده تر داشته باشند.به طور مثال میتوانیم در منزل خود یک گوشه از باغچه نیمکت گذاشته بنشینید و تکیه دهید و از آنجا به باغچه بنگرید.که احساس خوشایندی برایتان به وجود می اورد.

در مقیاس بزرگتر میتوان به تراس یا بالکن خانه اشاره کرد که به فضای بازتر و بزرگتری مثل خیابان یا پارکی دید دارد.

بالکن و خیابان یا میدان روبرو

شکل این الگو،نشستن و تکیه دادن در دورترین نقطه از بالکن رو به خیابان است.

در بزرگترین مقیاس این الگو شامل میدان هایی است که چشم اندازهای وسیعی دارند.در شکل زیر به فردی اشاره شده است که در آن جا نشسته و تکیه داده و از ان جا به چشم انداز وسیعی نگاه میکند.

میدان و چشم انداز

در هر فضایی که طراحی میکنیم اعم از باغچه،تراس،خیابان،پارک،حیاط یا فضای خارجی بیرونی خانه یک فضای کوچکتر که به آن دید داشته باشد و جایی برای نشستن و تکیه دادن داشته باشد تعبیه کنید.و فضاهایی که به آن باز می شود را طوری در نظر بگیریم که به یک فضای بزرگتر دید داشته باشد.اگر این موارد را رعایت کنیم هر فضای بیرونی دارای یک تکیه گاه خواهد بود.و هر کسی در یک گوشه نشسته و تکیه دهد میتواند به چشم انداز بزرگتری دسترسی داشته باشد.

منبع : کتاب الگوهای استاندارد در معماری اثر کریستوفر الکساندر